De afkorting 'VOM' staat voor Vrede - Ontwikkeling - Missie 

De VOM Immanuel heeft leden uit de 5 geloofsgemeenschappen van de Immanuelparochie.
Meer informatie over de VOM Immanuel vindt u in de flyer.

Vasten is altijd een bekend fenomeen geweest voor de katholieke kerk.

Tijdens de Vastenactie is het motto: Even minderen voor een ander.
Tegenwoordig is het ook buiten de religieuze kaders een herkenbare gedachte
om ergens voor een bepaald aantal dagen mee te minderen.
Jongeren, bijvoorbeeld, zijn steeds meer geïnteresseerd in het minderen van hun social media gebruik.
Ieder jaar weer is de Vastenactie een belangrijke activiteit binnen de katholieke kerk in Nederland.
Ook dit jaar zal de VOM-groep Immanuel
de Vastenactie verzorgen in de Immanuelparochie.

In de Vastentijd hebben we in onze parochie op verschillende moment en op diverse manieren aandacht gevraagd voor de Vastenactie.
In de parochiebladen hebt u hierover kunnen lezen. In de Goede Week zijn de Vastenzakjes opgehaald in Schoonebeek, Coevorden en Steenwijksmoer,
in Nieuw-Schoonebeek en Weiteveen konden mensen hun Vastenzakje in de kerk inleveren.
Ook dit jaar bleek dat het ophalen van de Vastenzakjes heel goed werkt.
We bedanken een ieder die zich heeft ingezet voor de Vastenactie dan ook van harte.

Vastentijd 2024: Even minderen voor een ander
De Vastenactie is ook in 2024 heel goed verlopen en kunnen we stellen dat het een geslaagde actie is geworden.
Wij willen iedereen die er op welke wijze aan heeft bijgedragen nogmaals hartelijke danken.
Hieronder vindt u een overzicht van de opbrengsten per locatie en de verdeling over de projecten.
Het geld is overgemaakt naar betreffende stichtingen.

Op www.vastenactie.nl vindt u meer informatie. 

Ook kunt u uw bijdrage voor de Vastenactie nog overmaken naar het IBAN van de Immanuelparochie – NL 04 RABO 0309 1736 12

Hongerdoeken 
De hongerdoek gaat terug op een oud, middeleeuws gebruik. Hij werd opgehangen om in de vastentijd het altaar waar de viering van de eucharistie plaatsvond aan het oog te onttrekken. Aanvankelijk waren het eenvoudige linnen doeken, later werden ze beschilderd met voorstellingen van het leven, lijden en sterven van Jezus. Zo zijn de doeken eeuwenlang een praktische vorm geweest van verkondiging en catechese. Omdat de doeken tijdens de vastentijd werden opgehangen kregen ze de naam ‘hongerdoeken’. Midden jaren zeventig werd door Misereor (Duitse katholieke ontwikkelingsorganisatie) een actuele betekenis gegeven aan de hongerdoek door kunstenaars uit het Zuiden te vragen nieuwe hongerdoeken te maken vanuit thema’s die hen aanspreken. Elk jaar wordt een ander thema gekozen, de maker van de hongerdoek komt telkens uit een ander werelddeel zodat we kennis kunnen maken met beelden en symbolen uit verschillende delen van de wereld.  

In het verleden heeft de VOM-groep Immanuel in elke kerk een hongerdoek opgehangen. De hongerdoeken, gemaakt in verschillende werelddelen, vertellen elk hun eigen verhaal door symbolen en beelden uit het Zuiden. 

De Indiase artieste liet zich in dit doek inspireren door drie oudtestamentische en drie nieuwtestamentische vrouwenverhalen. Het zijn telkens verhalen van vrouwen die zich inzetten voor een betere samenleving, voor het Rijk Gods op deze wereld. Zij wijzen ons de weg naar gerechtigheid, naastenliefde en vrede; zij gaan de strijd aan tegen onderdrukking, onrecht en racisme; zij kiezen voor de armen en degenen die gevaar en risico lopen in deze wereld. Zij vinden daartoe de kracht in zichzelf en in meditatie. De mediterende, in zichzelf gekeerde vrouw in de graankorrel nodigt ons uit tot een reis naar binnen, tot inkeer in onszelf om de kracht op te doen voor de reis naar buiten, naar armen, onderdrukten en naamlozen. De bijbeltekst hierbij is Lc. 13,21 en Joh. 12,24

Met de klok mee vanaf linksboven. Allereerst Mirjam, de profetes en zuster van Mozes; water halen is voor vrouwen in India dagelijkse arbeid. De Egyptische vroedvrouwen Sifra en Pua die de pasgeboren joodse jongetjes redden ondanks een bevel van farao; in India zijn pasgeboren meisjes weinig in tel; velen sterven daarom jong. De vreemdelinge Ruth die met haar schoonmoeder aren raapt om te overleven; in de dagelijkse strijd om het bestaan ligt in India de zwaarste last op de schouders van vrouwen. Maria en Elisabet; de machtigen stoot Hij van hun troon en de eenvoudige verheft Hij. De boom van de machtigen is geveld en uit de tronk van Jesse ontspruit een nieuwe loot. De vrouw uit Kanaän, geen joodse, vraagt Jezus om haar dochtertje te genezen. Steeds meer vrouwen in India komen in het geweer tegen minderwaardige behandeling in wetgeving en samenleving. Maria Magdalena bij het graf; zij is de eerste getuige van zijn verrijzenis. Ondanks alle problemen blijven vrouwen in India getuigen van het leven.

Jij bent bijzonder
Jij vrouw, jij bent bijzonder.
Ieder van ons is apart, beeld van God.
Niemand is zoals jij.
Want jij, vrouw, jij bent de uitverkorene
in het oog van God.
Zo zijn wij allen kinderen van God,
Gods schepping.
Dalit-vrouw uit India

Naar een nieuwe wereld  Adolfo Pérez Esquivel

De Argentijnse kunstenaar vindt zijn inspiratie bij mensen als Ghandi en Martin Luther King: de geweldloze strijd voor een goede en rechtvaardige zaak. De aanleiding van deze hongerdoek is de herdenking in 1992 van de ‘ontdekking’ van Amerika in 1492, afgebeeld rechtsboven. Voor de oorspronkelijke bewoners heeft dat weinig geluk gebracht. Ze werden onderworpen, van mensen tot dingen gemaakt, tot slaven van de blanke overheersers. Hun eeuwenoude cultuur beeldde Esquivel midden boven af: de poort van de zon in Bolivia, Machu Picchu in Peru, de piramides van de Azteken en Maya’s in Midden Amerika. De gouden zon is voor de indianen het beeld van God, tegen van hoop en toekomst. Links op het hongerdoek schildert hij het minder mooie heden: krottenwijken, vervuilende industrieën, verstedelijking en onderdrukking door de politie van straatkinderen, werklozen en andere armen. Maar er is ook hoop. Vooraan op het doek zien we de opgestane Christus. Met hem trekken op landloze boeren die op zoek zijn naar het van hen afgenomen land, verdwenen kinderen, de vermoorde leider van de rubbertappers

in Brazilië Chico Mendes, en de Guatemalteekse katechist Vincente Menchu, de vader van Rigoberta, eveneens vermoord. Ook Bisschop Romero zien we, de ‘dwaze moeders’ uit Argentinië, maar ook de Indiaanse leider Tupac Amaru, onthoofd door de Spanjaarden, en de legendarische Braziliaanse slavenleider Zumbi. Samen met vele anderen die hun leven hebben gegeven is Jezus op weg naar een nieuwe wereld. Ze vragen ons met hen mee te gaan!

Ze hebben je gedood
Ze hebben je gedood en ons niet gezegd,
waar ze je lichaam begroeven.
Maar sindsdien is heel ons land jouw graf;
en in ieder stukje grond
waarin je lichaam niet aanwezig is
ben jij opgestaan!
Ze dachten je te doden,
ze dachten je te begraven,
maar het was zaaien, wat ze deden.
Grafschrift voor een vrijheidsstrijder

De vreemdeling in ons midden - Azariah Mbatha,

Deze hongerdoek - een linosnede - is vervaardigd door Azariah Mbatha, een Zuid-Afrikaan. Hij heeft aan den lijve ervaren wat het is, om in angst te moeten leven, vreemdeling te zijn, je te moeten aanpassen. Aan de hand van Bijbelverhalen en gebeurtenissen uit Afrika en Europa beeldt hij de harde werkelijkheid van vreemdelingen en vluchtelingen uit. Maar hij verliest daarbij niet uit het oog, dat het ook anders kan, dat er ergens in de wereld ook een gastvrije plek is om te wonen. Zo wil hij ons uitdagen om stil te staan bij de oorzaken waarom mensen huis en haard moeten verlaten en moeten vluchten. En hoe wij hen - helaas - vaak ontvangen en met hen omgaan. In het centrum van de doek is het Bijbelverhaal van de Emmaüsgangers afgebeeld. Het staat er in drie lagen: onderaan zien we de leerlingen met ‘de vreemdeling’ op weg naar Emmaüs, middenin openbaart Jezus zich aan hen als ze aan tafel zitten en boven verdwijnt hij uit hun gezicht, terwijl zij terugkeren naar Jeruzalem. Bovenaan links treffen we Abraham en Lot aan die met hun families en vee Ur van de Chaldeeën verlieten om naar het beloofde land Kanaän te trekken. Bovenaan rechts zien we Mozes met de stenen tafelen op weg naar farao en daaronder leidt hij zijn volk weg uit Egypte. Onder deze twee Bijbelse taferelen heeft de kunstenaar het leven in Afrika afgebeeld. Velen zijn op de vlucht voor oorlog of op zoek naar een beter leven: van het platteland naar de stad, van het ene land naar het andere, van Afrika naar Europa. Ze staan aan onze poort, worden in kampen opgeborgen en ook als ongewenste vreemdeling het land uitgezet.

Ik klop aan jouw deur
Ik klop aan jouw deur,
ik klop aan jouw hart,
voor een bed en een warme plek,
maar je laat me niet binnen.
Broer, open je deur!
Waarom vraag je me steeds,
of ik uit Afrika kom, uit Amerika,
uit Azië en niet uit Europa?
Zus, open je deur!
Broer, open je deur, zus, open je hart!
Ook ik ben een mens,
met een lichaam, met een ziel.
Een mens zoals jij!
René Philombe, Kameroen