Geplaatst op: 12-12-2013

St.Caeciliafeest

Zaterdag 16 november vierde ons kerkkoor het jaarlijkse Sint Caeciliafeest. St. Caecilia is de patrones van kerkmuziek.

Het werd voor dirigent-organist Rein Velhuizen een bijzondere avond. Op het einde van de eucharistieviering trad opeens de burgemeester met ambtsketen naar voren, gevolgd door de kinderen en kleinkinderen van de dirigent. Die keek verbluft toe: “Wat is hier aan de hand?” Toen kregen we het niet allerdaags verschijnsel, dat de burgemeester op de preekstoel verscheen en een opsomming gaf van wat Rein zo’n 55 jaar allemaal voor kerk en maatschappij had gedaan in Ens (N.O.P.) en Coevorden. Dat resulteerde tenslotte in de Koninklijke onderscheiding van Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Rein nam de preekbeurt over met de mededeling dat hij blij verrast was, maar het te veel eer vond.

Als je talenten hebt (trouwens iedereen heeft ze), moet je ze met anderen delen. De mis eindigde met applaus en ‘Lang zal hij leven’ en als kers op de taart kregen we ook nog de zegen van de pastoor.

Daarna gingen we naar de feestzaal bij Talens, waar nog het woord werd gevoerd door Marian Stroeve, voorzitter van het koor, en Anton Smits, oud-vicevoorzitter van het parochiebestuur. Tenslotte deed de oudste zoon van de dirigent nog een duit in het zakje met een impressie van hoe het leven in een gezin zich afspeelt waar de vader de hele dag met kerkmuziek bezig is.

Maar er was nog meer aan de hand op deze avond. Er waren twee zangeressen, die veertig jaar op het koor waren: Janske Assen-Haverkort en Miny Mink-Ambergen. Behalve zangeres waren ze ook nog lid van het koorbestuur en van het Rouw- en Trouwkoor. De dirigent zette ze namens het koor in het zonnetje, wat gepaard ging met een cadeau in geld en een boeket bloemen.

Het was niet allemáál ‘Hiep, hiep, hoera!’ deze avond. We moesten ook nog afscheid nemen van twee personen die aan het koor verbonden waren. Annie Muller-Wibier moest na 34 jaar afscheid nemen, want haar stem laat het afweten. Ze blijft trouwens wel ‘rustend lid’. Ze is erg aan het koor verknocht, omdat haar jong overleden man ook koorzanger was.

Nog groter was de klap, dat onze gelegenheidsorganist bij de grote feestdagen, Johannes van der Wal, in aanloop naar zijn pensioen extra verplichtingen ging afbouwen. Vanaf 1 januari houdt hij er mee op. De dirigent sprak beiden toe met als thema: dankbaarheid. Vooral het vertrek van Johannes betreuren we, omdat hij ons zo geweldig begeleidde op orgel en piano (wat speelde hij deze avond in de kerk weer mooi de moeilijke pianopartij van de “Cantique de Jean Racine’ van Gabriel Fauré), maar ook omdat hij zo makkelijk was in de omgang. Voor allebei was er de vrijwilligerskaars van de parochie en een boeket bloemen. Voor Johannes ook nog een enveloppe met inhoud en een speciaal lied voor hem, dat met een lach en een traan werd gezongen. Een geanimeerde avond, want tussendoor moest er ook iets gebeuren met de hapjes en drankjes.