Geplaatst op: 21-01-2017

Met de herders

terug naar de ‘velden’

Mijn vorige bijdrage kreeg als titel: ‘Kom, we gaan naar Bethlehem om te zien wat er gebeurd is.’ Het was een uitnodiging om Kerstmis te vieren zoals het ten diepste bedoeld is: Kind ons geboren, de menswording van Gods Zoon, Immanuel, God-met-ons. Zijn geboorte: een zegen voor mens en wereld. God houdt zich niet afzijdig van ons. Midden onder ons heeft hij willen wonen met een naam en een gezicht, even weerloos als wij mensen. Nu aan het begin van het nieuwe jaar de oproep: ‘Met de herders terug naar de velden.’ Hoezo?   

Wij hebben inmiddels het kerstfeest gevierd. We hebben geklonken op het nieuwe jaar. Met velen zie ik terug op gezegende en hartverwarmende dagen met mooie vieringen in en rond de kerststal in onze kerken. Inderdaad, Kind ons geboren. Zoals de herders destijds, hebben ook wij Bethlehem weer achter ons gelaten en zijn we terug in de ‘velden’. Dat wil zeggen: staan en gaan in het leven van alledag in 2017. Hopelijk niet met lege handen maar met open handen, ontvankelijk, alert en krachtig, dit alles en zoveel meer in biddend vertrouwen.

Ik hoop van harte dat we in dit nieuwe jaar elkaar opnieuw weten te vinden, elkaar tot zegen zijn. Zo kunnen we uitgroeien tot mensen die staande en gaande blijven in een weerbarstige wereld, die donker is door leed en verdriet, dichtbij en veraf. De jaaroverzichten van afgelopen december staan ons nog helder voor ogen. Alleen al Aleppo, Berlijn en Istanbul maken ons verdrietig, moedeloos en vervullen ons met huiver en ontzetting. Wij branden kaarsen bij Maria, Koningin van de Vrede. Wij bidden om vrede in onze wereld en in ons eigen bestaan. Wij bidden om huizen van vrede en dat alle geweld gebroken mag worden, vandaag nog.

Gods koninkrijk is begonnen in de stal van Bethlehem. Daarin mogen wij vermoeden, hopen, en geloven dat God ons draagt en ons dient.

Zalig Nieuwjaar wensen wij, uw pastores, u allen van harte toe. Zegen, in naam van Vader, Zoon en Heilige Geest. Zo keren wij terug naar de ‘velden’.

Frans. J. M. Wielens, diaken