De eerste R.K. Nicolaaskerk werd omstreeks  1500 gebouwd aan de Europaweg t.o. de Ned. Herv. Kerk. Deze kerk is, inmiddels bouwvallig, in 1947 gesloopt. De bevolking van Schoonebeek was toen overwegend R. Katholiek en de pastores tot 1521 waren pastoor Clynkhamer, pastoor Johannes te Velde, Everhardus Berniers en Johannes Vlugge.

 

De hervorming werd hier in de 16de eeuw ingevoerd door Willem Lodewijk, stadhouder van de drie noordelijke provincies, onder prins Maurits. Op 10 mei 1598 kreeg de katholieke geestelijkheid  een schrijven dat ze waren afgezet. De pastoors van Vledder en Schoonebeek gingen over naar de Hervorming. Van Schoonebeek was dit pastoor Hermannus Lavatianus, die zijn laatste preek als pastoor afsloot met de mededeling: “Nu ga ik over op de nije leer!”. In 1600 werd hij aangesteld onder de naam Ds. Bredewech.

 

De bevolking van Schoonebeek is gaandeweg de Nicolaaskerk trouw gebleven, doch als volgers van de “nije leer”. Pas in de 20ste eeuw zijn er weer Rooms Katholieken in Schoonebeek komen wonen. De eerste was waarschijnlijk dhr. G. Platzer uit Nw. Schoonebeek.

 

Na de oorlog kwamen er mede door de activiteiten van NAM, steeds meer Katholieken wonen. Deze waren voor de Zondagsmis aangewezen op Bonifatiuskerk te Nw. Schoonebeek. Men ging te voet of fiets naar Nw. Schoonebeek, ook bij slecht weer. Later reed de Pieperbus. Doordat in Nw. Schoonebeek op den duur te weinig zitplaatsen waren en ook de buskosten als zeer kostbaar werd ervaren, werd in 1950 een commissie benoemd voor onderzoek naar de mogelijkheid van een eigen kerkgebouw. Op 1 okt. 1950 ging de commissie en kapelaan Olde Lohuis uit  Weiteveen naar Utrecht voor een gesprek met vicaris Huurdeman, die pastoor was geweest in Nw. Schoonebeek. Dit resulteerde in de bouw van een houten noodkerk.

 

Op 3 juni 1951 werd de noodkerk St. Willebrord ingezegend door deken Veltman uit Weiteveen en de eerste preek werd verzorgd door pastoor Streppel van Nw. Schoonebeek. Na drie en halve eeuw was er weer een Katholieke kerk in Schoonebeek. Kerkrechtelijk viel deze parochie onder de Bonifatius parochie te Nw. Schoonebeek. De eerste priester voor Schoonebeek was kapelaan Olde Lohuis. Hierna kapelaan Verhaar en daarna kapelaan  Voskuilen en daarna tot 1968 pater Matthias Schoenmaker. 

 

Op 30 jan. 1967 werd deze parochie zelfstandig met ongeveer 400 leden. Pater Grootzevert werd in 1968 de opvolger van Schoenmaker. Onder zijn leiding kwam het eerste parochieblaadje “De Bron” uit. Pater Dekker  en pater Denen waren hier korte tijd actief tot  pater Verschragen in 1971 aantrad. Onder zijn leiding zijn er veel opknap beurten aan de noodkerk gepleegd en in 1976  is de nu nog bestaande klokkenstoel gebouwd met een bronzen luidklok ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van de noodkerk.

Pater Verschragen, die zich verdiept had in de geschiedenis van Katholiek Schoonebeek, heeft er ook voor gezorgd dat de naam van de Willebrorduskerk weer H. Nicolaaskerk  werd.

 

In 1978 werd de houten noodkerk afgebroken en vervangen door een stenen kerk met woonruimte voor pater Verschragen. Deze nieuwe kerk werd ingezegend op 1 juli 1979 door bisschop Mgr. Möller van bisdom Groningen. Pater Verschragen werd opgevolgd door Pastoor Koopman die hier tot 1 maart  1991 bleef.

 

Hierna moest er samengewerkt worden met de buurtparochies Nw. Schoonebeek en Weiteveen. Zo kregen we wisselend diensdoende voorgangers als pastor Anton de Vries, stagiaire Stiekema, pastoraal werkster Agaath Erich en pastor Uiterwaal. 

Nu hebben we gezamenlijk pastoraal werkster José Lange en sinds kort pastor Tjebkema die  ons weer voor kan gaan in de Eucharistieviering.

 

Gelukkig hebben we nog steeds veel vrijwilligers zoals de liturgiegroep, koor, tuinploegen kerkversiering- en schoonmaakgroep, kosters en een voltallig kerkbestuur voor onze 430 leden tellende H. Nicolaasparochie.